Boyun Eğmedim
Vurdular kırdılar attılar beni
Cehennem ateşinde yaktılar beni Pazar malı gibi sattılar beni Yinede zalime boyun eğmedim Yaktılar bağrımı binbir yerinden Dağladılar yaram benim derinden Her şeyimi aldılar birbir elimden Yinede namerde boyun eğmedim Geçtim aşılmaz dikenli yollardan Bıktım sahtekar yalancı kullardan Acılar içinde geçen yıllardan Zalime sığınıp boyun eğmedim Çekerim çileyi kederi gamı Neyazık kaybettim hayat kavgamı Kalbime gömdümde bütün sevdamı Yinede namerde boyun eğmedim Dört duvar içine mahkum ettiler Hançeri sineme vurup gittiler Beni bana bile yasak ettiler Yinede zalime boyun eğmedim Çelikten bileğim bükülmez benim Alev alev yanar erimez tenim Her acıyı çekti yorgun bedenim Yinede namerde boyun eğmedim Çekilmiyor artık yetti zulümü Yaşariken özler oldum ölümü Soldurdu içimde açan gülümü Yinede zalime boyun eğmedim Benim bu derdime bulunmaz çare Yürek acıyla dolmuş gönül avare Bir kere doğdumda öldüm bin kere Yinede namerde boyun eğmedim Ayhan Okumuş |
En güzeli nağmerde boyun eğmemek. Final nefis.
Yüreğinizi kaleminizi kutluyorum efendim.
saygımla