KARA TREN
Kara tren kalkar eller sallanır,
Sanki ayrılığın habercisi var. Dumanı karadır dağa yaslanır, Hasretin özlemin ihbarcısı var. Trenin düdüğü hüzün çalıyor, Çaldıkça göğsünde ağrıları var, Yüreği titretip içi yakıyor, İçinde gam yüklü insanları var. Binerken trene kalkıyor eller, Gözyaşını silen mendilleri var, Ayşeler Fatmalar belki Mehmetler, Sıladan gurbete gidenleri var. Uzayıp gidiyor tren rayları, Ondan önce gelen siren sesi var, Gittikçe uzuyor hasret yolları, İçi gurbet yüklü vagonları var. Her giden yolcunun hikâyeleri, Dilinde hasretin bir türküsü var, Çağırır sılanın minareleri, Sal gurbet sılada bekleyeni var. Yüreğine sinmiş hasret kokusu, Sılanın gurbete mesafesi var, Uzayan rayların bitmez korkusu, Bir sonraki garda sevdalısı var. Mustafa KURT-31.12.2014 |