İsmi “Harfi Tarifsiz”, Duygunun Yükü Benden
Düşlerim olmasaydı, gurbeti yurt etmezdim
Hayatta hiç bir şeyi, bu kadar dert etmezdim Neme lazımcı olur, Eylül’ü Mart etmezdim Sıra dışı sürmeli, son deminde can’sızdı Kandırdığı bu sevda, zamansızdı, ansızdı Beklenen mutlu sona, ramak varken celbime Mutluluğun adresi, endeksliydi albüme Uğruna canım kurban, sığınmıştı kalbime Sıra dışı sürmeli, han yerinde, hansızdı Can verdiği can nakdi, hazansızdı, sensizdi Vuslat arifesinde, küllenmiş közde idim Şafaksız gecelerde, bambaşka izde idim Rest çekmiştim feleğe, aşka perhizde idim Sıra dışı sürmeli, benden öte bensizdi Döndürdüğü bu gemi, limansızdı, yönsüzdü Mecnunun yaşadığı, çilenin kökü benden Feleğin kaderime, ipotek çeki benden İsmi “harfi tarifsiz”, duygunun yükü benden Sıra dışı sürmeli, onurluydu, şanssızdı Bandırdığı şefkati, dümensizdi, kınsızdı Ruhuma emrivaki, eş diye kardıkça ben Lokman’ı kıskandıran, hayaller kurdukça ben Yeter ki mutlu olsun, deyip de durdukça ben Sıra dışı sürmeli, imansızdı, dinsizdi Son verdiği gariplik, amansızdı, sonsuzdu Göz ucuyla bakmadım, Amazon ordusuna Bulaştırmadım bile, düşlerin tortusuna Eş tuttum benliğimi, denizler martısına Sıra dışı sürmeli, şafaksızdı tansızdı Dindirdiği sancılar, izansızdı, densizdi Hiç bitmedi sınavım, destursuz sancılarda Eceli kırk kez tattım, kırkayak acılarda Efkârımı suladım, iğneli fıçılarda Sıra dışı sürmeli, yarınsızdı, dünsüzdü Dondurduğu gözlerim, hicransızdı, onsuzdu Delibal bu dünyada, sırlı kozaya geldi Çözmeye çalıştıkça, ruhu ezaya geldi Res’en çalındı aklım, gönlüm hizaya geldi Sıra dışı sürmeli, melek gibi, sinsizdi Yandırdığı yüreğim, figansızdı, ünsüzdü Celil ÇINKIR – 31 Aralık 2014 Tüm insanlığa sağlıklı, huzurlu ve mutlu bir yıl diliyorum. |