ey! Ay dede
gönlümün heder olduğu anların
karanlık gecelerimin nuru, ışığısın
şairlere ilham kaynağısın
senin sunduğun dünya ki yalan
buna rağmen her doğruya talip mi ki insan?
güneşin dürüstlüğü bizar etmez mi ruhu?
sunar çer çöp toz toprak, öyle bir güruhu
bunalmış gönüllere dermansın ey güzel ay
cinnetin eşiğinde gönüllerin pirisin sevgili ay
görünür cennetin eşiğinde şırıl şırıl akan o çay.

güneşten alır ışığı kendine mi mal edersin?
ne gam çeker bu yürek ne keder bundan
ışık huzmelerin gönlümüze dokunur da
dalga sesleri kulaklarda ninni olur
o vakit, aşka davet eder insanı aksin
bir başkadır ay ışığında raksın
ateş böcekleri göz kırpar da sana
bir cigaranın ateşi, fener olmaz mı uzaklardan?
bir piyano sonatıyla taçlanırsın yalancı ay
tüm betliklere meydan okursun ya pervasız
ancak yaradanın lütfusun, ey sevgili ay!

L.T.