Sevişen Ruhlar
Aralamasak da karanlıkların perdesini
Varsın hırçın dalgalar, Kuduran halleriyle kışa Desin ki: "Seviştiler." Varsın o fırtınalar Desin ki: iki yürek bir birine göçtüler Gözüm ufuklara her daldığında, "Şimdi ölü versem!" diye düşünürüm Demem o ki sevdiğim: Hiç kimse umurumda değil Ölüm bile acıtmıyor canımı Tatmadığım kabahat kaldı ki... Hiç bir şeyin önemi yok artık Seni sevmek kadar Ne göğün yedi kat yüksekliği Ne yerin yedi kat dibi İlgilendirmiyor beni Madem ki sevdim ölümüne sevmeliyim "Kim bu kadın acaba?" Diyenler Güneş doğmadıkça, Öğrenemeyecekler Kimliğini. Bulutlar arasında saklanıp Görünmeyeceğiz kimseye... Temiz, tertemiz bir sevgi bizimki. Bir birimizden habersiz sevmişiz. Kolay değil, Bir başka kader için Giyinip kuşanmak. Kolay değil sevdiğim kolay değil maziyi atlatmak. Tam açtık derken kollarımızı Kim bilir ne engeller çıkacak. Diyelim ki kapadık gözlerimizi Bir birimizden saklandık kör ebe oynar gibi. Olağan ki. O da kolay değil sevgili. Yanisi Kadere inat Şiir tadında gülüşlerimiz olmalı Bir birimize dokunmasak bile Bu sevgi yaşamalı Varsın el alem "seviştiler" Desin ne çıkar Belki de ruhlarımız sevişti. Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN |