Kabullenmektir madem sevmek
Düşleyemedikleri
Rutubetinde deniz mavisi,
Düşleyebildikleri
Sarılgan sarmaşık
İfşası ağır hafifmeşrep
Yar dediğin;
Kırçık saçlarıma düşen ilk ak
Ben olup, düşmeli düşlerine…



Velev ki,
Alfabesi yok sevdanın
Gözlerdir gönüle akar madem
Yâr dediğin;
Her dilde sevmeli,
Kürtçe bakışalım yeter…



Cıgaramın uçuşan dumanı değil
Katranı olmalı ciğerlerimde kalan
Düştüğüm uçurumlardan çekip alan el olmalı
Gem vurdurmaz doru deli tay gibi hırçın,
Çimenleri ezen fil gibi tepinmeli
Yüreğimin orta yerinde
İlk hecesi gibi düşmeli
Tane tane…
Ona yazılan hüzünlü dizelerimden…



Anahtar deliğinden sızan ışık olmalı
Yalnızlığıma…
Yanaklarından süzülen hisli kristaller düşürmeli
Yutkunurken gözlerinden
Ben ağlamalı,
Ben gülmeli …



Bir martı gagasına tutunmuş simit olmalı
Asılı kalmalı sevdası bulutlara
Dağların yamacına yazmalı “önce vatan” gibi
“En önce aşk” !...



Yâr dediğin;
Dert değil,
Ders olmalı tüm destanlara…




Şükrü AKTAŞ