AYŞECİKBini aşmıştı dedi Kahvaltısı soğan biberdi. Neden diye büyüklenmez, Ne bulursa onu yerdi. Elinden ne gelirdi Ayşecik fakirdi. Sapsade bir giyimi vardı Sırtı da kürksüzdü. Temiz kalpli, yufka yürekliydi Dokunsalar ağlardı Ayşecik öksüzdü. Örgü dikiş eksilmezdi elinden Eğlenceye vakit ayıramazdı Onun gözünde mutlu insan Gününü gün edip yaşayandı. O’ysa tek odalı evinde Tek başına yaşardı Ayşecik garibandı. Mustafa Uzelli |