ZOR..
Ne zormuş seni yokken varsaymak..
Canı acıtıryormuş, Kanatıyormuş gözleri, titretiyormuş her bir zerreyi... Çığlık çılığa gidiyormuş insanın içi... Farkına varmadan ismini sayıklamak Gecelere bekçi olmak Ne kadar da zormuş... Konuşmak isteyipte çaresizce susmak Sanıldığı kadar kolay değilmiş.. Cümlelerin sonuna nokta koyup.. Yeni bir cümle için tek bir harfi düşünerek yazmak.. Hiç kolay olmadığını birkez daha anlamak sonra... Kadere emanet edip seni, Kabullenmek zormuş... Seni varsaymak yok saymaktan daha acıtıyormuş yüreğimi..! |
Sevgilerimle..
Uzaklardaki Ağabeyin..