Ağarana kadar tan
Güneş göçünü toplayınca arzdan
Tünün ıssızlığı düşer mor duvarlarına Üşütür gecenin ayazı Kırılgan sol yanının damarlarını. Hüzün fırtınasına yakalanınca can Yoklarda karışmışsa, sarıp sarmalayan can Geçmiş köprü olsada yarınlarına Karşıya geçemiyor insan. Özlemler, dönüşüyor acıya Kanıyor sol yanında yaralar Kurtulamıyorsun, Düştüğün gayya kuyusundan. Dalıyor kurtlar, kuşlar derin uykuya Çiçekler, kapatıyor çanaklarını Hüzün yağmurları düşüyor damla damla Yanaklarına buz misali Ağarana kadar tan. Güler Elmalı |