Sen değil miydin Allah aşkına
Dün sessizce geçen bizim sokaktan
Elinde şemsiye başında şapkan
Durup yan gözle cumbaya bakan

İnkar etme sakın evet! o sendin
Tempolu ayak sesin siyah pardesün
Kimseye benzemeyen vakur yürüyüşün
Düşlerin içinden çıkmış gibiydin

Yolun düşmezdi oysa hiç bu tarafa
Üstelik dargındın sen İstanbul’a
Gönül yarasından baş belasından
Kurtulmak istemiştin hani bunlardan

Anlamadım neydi seni döndüren
Ettiğin yemini sana bozduran
Yoksa pişmanlık mıydı seni bitiren
Şaşırmadım. İlke oldu hep yalan dolan

Kalkışma bu aşkı inkar etmeye
Tatlı söz dururken bu hiddet niye
Yakışır mı sanırsın bu çağda sana
Cevri cefa etmeye o dil rubaya

Otur çıkar tadını bu son gürlüğün
Tut getir elinden yoksa birliğin
Biraz naz etse de aldırma gül geç
Kadın nazıdır de anlayışı seç