Bitiş
yok oluyorum yavaş yavaş
vedalaşıyorum her şeyden kendimden başlayarak bir selam veriyorum gülüşüne sonra öylece çekip gidiyorum hafif bir esinti bırakıp yanağına sözlerin anlamı kalmıyor artık sevgili konuşsam da anlatamam biliyorum çünkü ilk önce kelimeler terk etmiş beni yolun sonundaki ışığı dahi göremiyorum yılların özlemi vardı sen de aşk ile yoğrulmuş gelmiştin bana başım fazlasıyla dönmüş olacak ki ne yaptığımı bilemeden yazı atlayıp mahkum ettin kışı ruhuma zerre kadar ben kalmadı artık ben de yok oluş da nihayetine ulaştı uçurumun dibindeyim artık çıkmam için bir mucizenin halatını salmasını bekliyorum |