Belki gülümserim..
Hissediyordum bedenimde uçuşan kelebekleri
Yaz rüzgârlarını güneşin ısıttığı gibi ısıtan kalbimi Gülüşünü, özlemek hiç bu kadar soğuk olmamıştı Sonbaharda yapraklarını döken ağaç gibi Düşüyordum kalbinden yavaş yavaş Canım acıyor mu acımıyor mu hissedemiyorum Terk ediyor kelebekler siyah olan kalbimi. Terk ediliyorum, terk ediyorum Kelebekler beni ben kalbini, sevdirebilir mi? Bir insanın gülüşü kaybolan her şeyi Özletebilir mi? Bir yaz güneşi sonbaharın yalnızlığını çıplaklığını Varoluşluğumda kayboluyorum bir dondurma gibi. Bir tusunami tarafından alınıp gidilen hayalleri? Kalanlarla mutlu olunur mu? Yeniden çarpar mı? O kalp bir insanı hayata döndürürcesine Mutluluğu görebilir miyiz? Gülüşlerinde hissedebilir mi? Yeniden tüm bedeninde uçuşan kelebekleri? Ya da unutur mu her şeyi? Yeni bir hayat belki de mutlu senaryolarla dolu olan Rol icabı gülümsemeler belki de İyi bir oyuncudur fark etmez kimse bunu Ya da severim bir adamı yeniden değil ilk defa Özlerim belki ama gülümserim İlk aşkım olana elveda ederim belki de gülüşlerimle. Sami Arlan.. |
Çok güzeldi, keyif aldım.
Bu keyfi tattırdığınız için size çok teşekkür ediyorum.
Emeğinize, yüreğinize sağlık.
Sevgi, saygı ve selamlarımla.
Hoşça kalın...