Ankara Bilmez Seni
Ayaklarım üşüyor, yağan yağmurlarda içim titriyor.
Yaktığım ateşle ısınıyorum, içime çekiyorum dumanı, Bir değil, iki değil, paket bitine kadar, dumanlara boğuyorum Ankara’yı Ama yinede sana dayanamıyorum.Kendimi bırakıyorum... Sığamıyorum koca şehire, sokaklarından geçemiyorum Yüzümü kaldıramıyorum, sanki suç benimmiş gibi gülemiyorum. Sana yakınım ama çok uzağım, sana hasretim ama nefretim... Ankara bilmez seni, Ben bilirim seni. |