Ey Sevgili
Ey Sevgili
Kasımda aşk başkaysa Aralıkta bambaşka Ben aşkın çocuğuyum Saygı duyarım aşka. Ağaçlar yaprağını Usul usul dökerken Gelince veda vakti İçim burkulur birden. Toprak suya kavuşmuş Olsa bile ne yazar? Yapraklar terk edilmiş Her taraf ona mezar. Aşkın son dönemeci Ayrılanlarla dolu Hüzün kaplı dört bir yer Kırılmış aşkın kolu. Ne kolu ne kanadı Hiç bir şeye yaramaz Terk edilmiş sevenler Sevilenler aramaz. Uzun kış geceleri Bir türlü bitmek bilmez Soğuk içime akar Göz yaşlarımı silmez. Göz yaşlarım buz tutmuş Yangınımı söndürmüş Rüyalardan uyanıp Gerçeklere döndürmüş. Desem ki ey sevgili Uyan da kendine gel Dosdoğru bir cevap ver Aşkımıza Kim engel? Mehmet Ali Çıbıklı |