DİLİM
Ne öfkem susturdu dilimi
Nede dilim medetsiz küfrün zehrinden düştü. Şimdi açılmadan gökyüzü mavisi, Elimde yetim kalmış düşlerin sevdasız lığıyla oradayım. ve ben yazmaktan hiç korkmamıştım bu kadar, Burnumda keskin kokusu mürekkebin elimde titrekliği korkuların. Kendimi ipe çekecek bir kırık düş çizgisindeyim Dilimde yetim kalan cümlelerin açlığında Ağlamaya yüz tutmuş hüznümün ,boğazımda bir düğümle boğarken beni Soluksuzluğumla düştüm her birinizin ortasına ellerimde tutarken çiğer sızısını Son soluklarımla can çekişti artık yazdıklarım |