Anneler...Ne zaman ayrılmıştı yanından yavrusu Ne zaman düşmüştü bir aslan payına Belki dere kenarında su içiyordur Ürkek bakışlarla çevreyi süzüyordur Annesinden öğrenmişti tüm bunları Papatyaların gelinciklerin üstünden Zıplayarak kaçmayı Ve hayatı Ve kavgayı Ve aslanları Ama yetmemişti işte Başaramadı yavru ceylan Çevirdiler dört yandan Hırslı genç dört cengaver aslan İlk avlarıydı onların Ceylanın ilk kaçışı Ne zaman ayrılmıştı yanından yavrusu Ne zaman düşmüştü ölümün soğuk kollarına Belki bir yerlerde hala top peşinde koşuyordur Belki denizin birinde hala taş sektiriyordur Annesinden öğrenmişti yavru insan Kırmızı ışıkta durup beklemeyi Yeşil yanınca karşıya geçmeyi Ve gülmeyi Ve özlemeyi Ve otomobilleri Ama yetmemişti işte Başarmadı yavru insan İlk kez araba kullanan genç delikanlı hızla geliyordu Bıyıkları yeni terlemiş hırslı delikanlı hızla geliyordu Gündüzün üstüne karanlık dökülünce Anneler yitirilmiş yavrularına ağlıyordu Ağladıkça ne ormanların kanunu değişiyordu Ağladıkça ne insanların kanunsuzluğu bitiyordu |
Anneler yitirilmiş yavrularına ağlıyordu
Ağladıkça ne ormanların kanunu değişiyordu
Ağladıkça ne insanların kanunsuzluğu bitiyordu
çok güzel bir şiirdi tabrikler kaleminiz daim olsun
selam ve dua ile,