Ben ÜzülürümNe zaman çöpe bir parça ekmek atılsa Aç kalan benmişim gibi düşünürüm Nerede ne zaman süte su katılsa Ben üzülürüm Ne zaman bir gencin jöleli saçı bozulsa Bir beyefendinin gömleği buruşsa Ya da çamur sıçrasa bir kadının eteklerine Ben üzülürüm Ne zaman ağlasa bir bebek Bağırsa bir kardeş diğerine O susana dek Ben üzülürüm Ne zaman karıncanın kapısını çalsa ağustos böceği Tilki kandırsa kargayı Ya da bir kurt kapsa kuzuyu Ben üzülürüm Ne zaman duysam bir madenci ağıdı Çaresiz… İnsan yüreği işte Çıkarırım kalemi kağıdı Şiir yazarım 12 Aralık 2014 Simav Yunus ÇETKİN |