Metafor
Bak, geceden gündüze nasıl akar gökyüzü
Bitmez, hüznün şarkısı, karanlık kucağında Söylüyorum her sabah, her sabah uyanınca Ah geceden gündüze nasıl akar gökyüzü Yarı açık gözlerim gerisiyse kapalı Yüreğimde bir korku, dün geceden yamalı Rüyaların yükü var bilinmezmiş hamalı Ah geceden gündüze nasıl akar gökyüzü Işık almış, kor almış, tüm geceyi nur almış Benim serseri ruhum rüyalara takılmış Bütün efkarlar şimdi şu zihnime yayılmış Ah geceden gündüze nasıl akar gökyüzü Her soruya bir cevap bir cevaba bin soru Korkular ikliminde ruhumun metaforu Hangi ateş yakabilir sönmüş olan koru Ah geceden gündüze nasıl akar gökyüzü Ve gece sönüyorken, en yokuş yerde düzü Buldum hatıralarda o eski sözümüzü Karanlıkta acı var gecelerde karanlık Ah geceden gündüze nasıl akar gökyüzü |