Cankız Münevver Karabulut`a
Cankız Münevver Karabulut`a
*’ölümden önce ölen kişiye’ Münevver’e suç aklayıcısı PARA yüzleş vicdanınla ve anlat çözülsün kördüğüm ucuşsun kefenime hapsedilmiş kelebekler... söylenen bir türküydü hayat bir testerenin ucunda savrulurken Münevver’in düşleri... ah be gerzek İstanbul yine hüzne buladın gökkubbeni ürküttün beleşten beslenen güvercinleri şimdi kime satacak buğdayını yaşlı kadın ve nasıl söndüreceksin bir babanın har yüreğini sözlerinden bal damlayan balkız masallar anlat ’*ölümden önce ölenlere’ lal olmuş İstanbul’a ve inatla oltanın ucundaki yemi kapma telaşındaki balıklara elleri bal kokan balkız ve sen katil kendi yarattığın Tanrı yakacak seni tomar tomar paralarınla yanıltığın kadar adaleti acıttığın ağlattığın kadar ah be kapitalist bir kerecikte hak’tan ol ya senin canın kıyılsaydı... gözleri can yakan cankız hiç kımıldama bırak uyusun kirpiklerindeki yorgun periler sen başını yasla beyaz bulutlara sevdiğin şarkıları mırıldan gözleri can katan cankız .........gözleri can katan .................gözleri can *mevlana Toroslarin etegi akdeniz kiyisi... yirmidokuzhaziranikibindokuz |
ölene kadar belli olmazmış insanın şansı...
kötü şans
büyüseydi bari zalim.