HER ŞEY BOZULDU
Siyah önlüğümle kar beyaz yakam.
Fermuarı sökülmüş,kırmızı çantam. Çocuk gülüşlerim ,huzurlu ortam. Hani şimdi nerede,her şey bozuldu. Ne düşüncem vardı,ne de,bir derdim. Sokakta oynayıp,eve dönerdim. Oyundan başka şey ,düşünmezdim. Çocuktuk,büyüdük,o da,bozuldu. Her nereye,baksan,her şey ,bozuldu. Ektiğimiz,tohum,ekmek bozuldu. Yüzüne bakınca,adam sanırsın. İnsanlar bozuldu,kalpler,bozuldu. Bu nasıl bir dünya,düzen bozuldu. Dürüstlük kalmadı,güven,bozuldu. Kardeş kardeşine,düşmanca,bakar. Her kes,namert oldu,mertlik,bozuldu. SELMA MERİÇ |