bir kentin ortasında kaldı
çocukluktan kalma gülüşüm..
ezberimden hiç silinmeyecek hüzün defteri var şimdi
her sayfası ölüşüm

yarım kalmış illegal bir ezgi gibi ömrüm notaları hep tersten okunur
munzur misali akıyor sevdam
lice’nin toprak damlı evinde saklı son kelam

benim sana gelmelerim dicle’nin serin suyu kadar derin
sevdam bir kekemelik mısra surlara fısıldar her gece
hayatın biley taşın’da
zagros’a ninni söyler isminin sırasız her bir hecesi sonsuzluk kor tanesi

yalnızlığım bir militanın yaralı bedeni
kuşların koyaklardan uçan tılsımı kadar ebedi
süryani bir uçurum dibi kadar lâl dilim
bütün surların dibinde kasıklarından kalan iki elim

şimdi her yerine çığlığım sinse, diner mi yalnızlığım
haykırışlarım adım adım
üşür durur sol yanım
bir tek isminin hicazında donar kanım...

bahoz azad