Bir öğretmenin tahtaya yazıları yazıp...
Silmesiydi aşk ve tekrardan yazmasıydı tahtayı.
Defalarca tekrarlamasaydı,anlatılmak istenenleri.
Bir kucakta bir ömür hayali nasıl olurdu ki?

Mutlu olmayı ve gülümsemeyi becerebiliyordun.
Cümlelerim oldu dizelerime figüran...
Sevmek benim,sevilmekte senin suçun.
Çok kez yaşadım saki bana bahsetme mutluluktan

Uğruma söylediklerin sıradanlıkla sınanıyordu.
Beyaz kağıtlarda siyah oldu karakterim...
Yüreğim olmayan varlığının köşesinde oturuyordu.
Boş şarkılardaki anlamı görür oldu gözlerim...

Bazı şeyleri kaçırmıştık artık vakit çok geç’ti.
Hemen hazırlanmalıydık tiyatroya sıkıntı yaratmadan.
Bu aşk sahnesinde bana verilen iki dakikalık süreçti.
Ben bu sahnede oynayamazdım başkasıyla,sen olmadan...

Şafak vakti yine cebelleşiyor aydınlıkla...
Yağmurda kızgın bugün kirli insanlara.
Bir cümlem anlam vermeye,diğer cümlem karanlığa...
Bir yanım acılara...Diğer yanım kadeh kaldırmaya...