Atam,mekanın Anıtkabir daha çok parlıyor
Bu parlaklık,gün geçtikçe artıyor,hiç durmadan
Çok karanlık yerde,mum bile çok keskin ışıktır
Atam,sen 'Güneş'sin bize,karanlık gelsin dize

"ATAM,Tut elimizden tam zamanı yenelim çok yaman olan karanlığı!.."

Muhteşem olmuş diyebileceğim sadece.
Kutluyorum yürekten,sevgilerle.

TEK BİR ŞEY SÖYLEYEBİLİRİM HARİKA DİZELER DOST ELLERİNİZE SAĞLIK.

Hadi gelde yorum yap tek kelime ile şiir bu işte tebrik saygı sevgi ve selamlar.

Damla damla,yüreğimize işledi şiirin, duyguların ,zevkle okudum,Allah yüreğinize genişlik versin,sesinizi daim eylesin...

Sevgili haykırış,muhteşem bir şiirler buketi olmuş,tebrikler.Renkleri farklı ama hepsi aynı çiçeklerden sunmuşsun bize.Tek tek kokladım onları.Kokuları da aynıydı.Şiirinden çıkıp gelen hüzünler de aynıydı.Çok çok ama çok beğendim şiirini .Tebrikler.

Zaman sensiz hep ölüme vuruyor!
“tik tak, tik tak…”
Geldi bak,
İşte ölüm!
Aç kapıyı bak,
Karşında ölüm!
Ben sustum bak,
Ensende ölüm!
“O” gelmedi bak,
Ruhunda ölüm

YÜREĞİNİZE SAĞLIK DEĞERLİ KARDEŞİM HAYKIRMASAK DUYACAK YOK.SAYGI VE SELAMLARIMLA

Ve şimdi…
Issız caddelerde,
Sessiz ıslıklar çalıyorum, giden çiftlerin ardından.
Onlara inat,
Yalnızlığı topluyorum köşe başlarından.
Hüznü adımlıyorum anbean…


Güzel dizeler... sessizliğe gömdü beni...

Tebrikler

Geceler benim,
Zamanlar benim,
Yollar benim.
O köşe benim,
Bu köşe benim,
Aklına gelebilecek her yer benim.
DÜNYA SADECE AŞIKLARIN DEĞİLMİDİR ZATEN. BAŞKASINI GÖZLERİ GÖRMEZKİ...SAYGILAR...

Çok değişik, çok derin bir eser okudum.
Tebrikler.
İçim bir tuhaf oldu.
Şiire bu kadar hissi verebilmek hayretler içindeyim.

...
Sen yokken,
Tek kişilik dünyamda,
Karalara bulanmış bir kentte,
Karalara bulanmış izbe yollar arşınlıyorum…
……

Birden, sana açıyorum gözümü,
Meğer gün çoktan doğmuş üzerime.
Sıyrılıp rüyalarımdan, uyanıyorum yeni güne…

Dilimde aynı cümle,
“Gel hadi, tut ellerimden…”

Yüreğinize ve kaleminize sağlık. Selam, saygı ve sevgilerimi sunuyorum.

Varlığım,
Varlığının yanında yetim kalıyor

bir kere şiirin girişi çok çok güzel

ondan dahada güzel olan
Ölümü cebimde unuttum,
Tıpkı sensizliği unuttuğum gibi!

burası güzel,orası güzel
Varlığım,
Varlığında anlam kazanıyor.

Yokluğunun yangınında,
Gözlerim “bize” ağlıyor.

DAHA NE OLSUN,ŞİİRDE HERŞEY VAR
DUYGUSALLIK VAR,ACI VAR,HASRET VAR
AŞK VAR...İÇİ BOŞ DEĞİL ŞİİRİN
VE...
HARİKA FİNAL

Dilimde aynı cümle,
“Gel hadi, tut ellerimden…”

DAHA NE OLSUN...İŞTE ŞİİR BU
YAZMAK SİZE YAKIŞIYOR
Bu bir iltifat değil,doğru tesbittir

Bilmesem yazan elleri, tanımasam o yüreği "Attila İlhan" yazdı diyeceğim. Öylesine derin anlamlar, derin sessizlikler yüklenmiş kelimelere. Bize de şapka çıkarmak düşer , eğilerek şairin önünde...

güzel işlenmiş bir şiir okudum sayfanızdan tebrikler selamlarımla

TUT ELLERİMDEN


Varlığım,
Varlığının yanında yetim kalıyor! ……

Sen; en olunmadık zamanlarda çıkıp gelen!
Hiç beklenmedik zamanlarda, yıkıp ta giden.
Yokluğunda bendim, sensizliği içinde büyüten…

Beni yalnızlığa terk ettiğin günden beri,
Düşlerimi gem vurdum geceye.
Nefessiz kaldığım her gecemde,
Yıldızlar tek tek sönüyor, sensizlikte…
……

Sensizken de büyüttüm içimdeki çocuğu,
Sessiz sessiz tükettim günlerimi, yıllarımı.
Daha ne kadar dayanırım bilemem!
“Ölürüm” diyorum bazen içimden.

İçimdeki çocuğu yetim bırakmanın,
Acısı var bir tek aklıma takılan!

Zaman sensiz hep ölüme vuruyor!
“tik tak, tik tak…”
Geldi bak,
İşte ölüm!
Aç kapıyı bak,
Karşında ölüm!
Ben sustum bak,
Ensende ölüm!
“O” gelmedi bak,
Ruhunda ölüm!

Zaman, her ölüme vurduğunda,
Tik taklar arasında, sensizliği hatırlattığında,
Atıyorum kendimi sokaklara!
……..

Ölümü cebimde unuttum,
Tıpkı sensizliği unuttuğum gibi!

Ve şimdi…
Issız caddelerde,
Sessiz ıslıklar çalıyorum, giden çiftlerin ardından.
Onlara inat,
Yalnızlığı topluyorum köşe başlarından.
Hüznü adımlıyorum anbean…

Geceler benim,
Zamanlar benim,
Yollar benim.
O köşe benim,
Bu köşe benim,
Aklına gelebilecek her yer benim.

Kayıp şehirler benim,
Kayıp şehirlerdeki “kayıp insan” benim…


Aşkların zamanla kaybolduğu,
Caddeler benim…
Yalnızlığın;
En büyük makamındayım.
Bu tek kişilik koltuk/makam benim.
Kalabalık sokakların,
Kalabalık kaldırım taşlarının,
Üzerine basan bu garip; benim…

Tek kişilik hüsranlar, acılar…
Tek kişilik her ne varsa, hepsi benim,
Tüm yalnızlıklar bana ait…

Hesabımı kesecek bir kişi dahi yok yanımda!

Yolumu gözleyen bir çocuk yok,
Tek kişilik yuvamda…
……..

Tasarruf etmeyi annem öğretmişti bana!
Kendimi bildim bileli,
Aza karar ettim, çoğa hiç yeltenmedim.
Şimdi aşkını azar azar yaşıyorum,
Çoğu mu?(!)
Allah korusun,
Azına dayanamazken,
Çoğunu isteyemem senden!

……

Varlığım varlığının yanında,
Yanıyor…

Sen gelince, yanıyor bu ruh.
Sen gelince, tutuşuyor yürek…
Sen gelince,
Ruhum dinmeyen alevler içerisinde,
Diri diri can çekişiyor…

Varlığım,
Varlığında anlam kazanıyor.

Yokluğunun yangınında,
Gözlerim “bize” ağlıyor.
…….

Utanıyorum kendimden,
Utanıyorum sensizken, benliğimden…
Ben aşk’a hiç layık olamadım,
Sen yokken…

Aşka hiç layık olamadım,
Varlığın yanımda yokken…


Sen yokken,
Tek kişilik dünyamda,
Karalara bulanmış bir kentte,
Karalara bulanmış izbe yollar arşınlıyorum…
……

Birden, sana açıyorum gözümü,
Meğer gün çoktan doğmuş üzerime.
Sıyrılıp rüyalarımdan, uyanıyorum yeni güne…

Dilimde aynı cümle,
“Gel hadi, tut ellerimden…”


« Önceki Şiir Sonraki Şiir »


tek kelimeyle bir şaheserdi Bilge Hanım.dizeleri parçalayamadım.TIPKI ZİNCİR GİBİYDİ VE FARKLIYDI .ALIŞILAGELMİŞİN DIŞINDAYDI.SIRADAN DEĞİLDİ.TEBRİK EDERİM...

Utanıyorum kendimden,
Utanıyorum sensizken, benliğimden…
Ben aşk’a hiç layık olamadım,
Sen yokken…


yüreğine sağlık kardeşim.

Selamun Aleyküm Üstadım

Çok güzel dizeler,okudum yüreğinesağlık.

Saygılar.