VURDU BENİ CAN ÖZÜMDEN
Tebessümle girdi söze
Vurdu beni can özümden Düşürdü sevdayı öze Vurdu beni can özümden Saçları var lüle lüle Savurup bırakmış yele Damarda dönüştü sele Vurdu beni can özümden Ceylan gibi ürkek bakar Bakışları canım yakar Dolduğu bendleri yıkar Vurdu beni can özümden İçimde bir volkan kaynar Dilim durmaz onu anar Ah ettikçe yaram kanar Vurdu beni can özümden Yol ettim sahrayı çölü Mesken tuttum kuru gölü Kuruttum nazende gülü Vurdu beni can özümden Esmer tenli dili şeker Beni hep kendine çeker Yürek taşa umut eker Vurdu beni can özümden Durak Yiğit Gönüllerin Şairi KOCAELİ |