saklambaç
çocuksu gülümsemelerim kaldı geçmişimde
unuttuğum insanlar özlemim oldu umut ettikçe ben mutluluğu meğerse kalbim dünlerimden nede çok yaralar almış zaman denen meyhanenin içkisi hep keder ve ziyanmış kan kusturan hayat ödettiği bedellerde yedirdiği içirdiği harammış benmiyim şu koca alemde hep yolunu kaybetmiş alın yazgısı bedbahtmış yalnızlığın sonu bu dünyada karanlık yollarda özlemin adı vuslatmış zaman zaman bekledim ben , hep ümit etmeyi zaman zaman kaybettim benim dediğim her şeyi bilemedim o en güzel çocukluğumun değerini oysa mutluluk denen şey ,çocukluğumun oyunu saklambaçdaymış uyandıkça ben , oyuncak olmuş tüm sevdiğim insanlar oynanan bedenlerde meğerse sevda denilen şey özü olmayan yasaklanmış meyvaymış bir yalana kurulan musibet anladım ki bu dünyada , her an ruhumda dolu dolu isyanmış...... şair ceylan c.yımaz .. |