Maşuk
Savrulan bülbülün kanatları karla kaplı şimdi
Solan güllerin yaprakları toprak oldu Maşukun derdiyle aktı gitti zaman Zamanı mürekkeple dondurdu şair Issız bir tepside sunuldu kırık kalem Hiç bir kağıdı kesmedi hain! Nefessizce suyunu saldı o an mutluluk Gitmemek veya kalmamanın önemi vardı Vurulan her kapının bir bekçisi vardı Lakin kalbin benim için dardı Duygularım kadar konuşsaydım Dağlar dik duramazdı... Solzi |