Sorarım kendime;
Bu üzüntü
Bu keder
Bu sonu gelmeyen sözler
kimin için?
Kime üzülüyorum ben..,
Yüreğim kimin için kederli..
Ve sözlerim kime bu kadar hasretli..

Hakedilmeyen değer
hakedilmeyen biri yüzünden
habersizce senden gider..
Ama bu sefer giden sen değilsin..
Meğer ne kadar tutsak olmuşum
sana..Tabi sen bunu
bir türlü görüp anlamasanda..

Uçurumun kenarındayım şimdi
Îçimden seni aşağıya serbest bırakıyorum..
Bana ait olmadığını
anladım merak etme,
bırakıp gittiğin günden beri..
Sükut ediyorum artık
çığlık çığlığa ve
hayatından çıkıp gidiyorum..
Sevinebilirsin bundan sonra;
Seni özleyen
Seni bıkmadan bekleyen
Ve her defasında seni
Allah’a emanet eden birisi yok..
Şimdi özgürsün ebediyen..
Unutma yok artık hayatında
seni hiç şüphesiz seven..

-Çünkü seni seven, seninle
birlikte öldü ve ölürken
seni de yüreğine gömdü..

Vuslata Yolcu