Ey Atatürk!
Bu güzel dünyayı,
Neden bırakıp gittin? Sen en çok çocukları, Minikleri severdin. Sen gülünce hep, Yüzünde güller açardı. Senin gözyaşların, Altın olup damlardı. Sen yoksun şimdi. Hayal bunların hepsi. Keşke doğan her çocuk, Seni görebilseydi. Yine de direneceğiz. Bu vatan bize emanet. Ata’nın evlatlarıyız biz. Cumhuriyet bize emanet! |