Var Olmanın Hafifliğinde Ağır Yalnızlığım…Neydi yalnızlık? Beni sıkı sıkı sarıp sarmalayan Ara ara derin bir hüzne salan Belki bir arayış Arananın ne olduğunu bilmeden… Bir türkünün damarında kan ağlayan Bağlamanın bam telini dağlayan Gönül gözünün sele dönmesini sağlayan Oysa içimde ki hüzünlere rağmen Yüzümde tebessümlerle dolaşan Ben değil miydim? Ne çok kalabalıktı çarelerim Yinede içimde ki yalnızlığın kalabalığını Bastıramıyordu… Şiirin satır aralarını adımlarken Mazinin postal sesleriyle devrime uğramak Kelepçeli yüreğinle parmaklıklar ardından bakmak Özgürlüğün bir adım önde olduğunu bilmek Ve o adımı atmaya cesaretinin Olmadığının farkına varmak Yapabilir miydim? Hayallerde gerçekleştiremez miydim? Yalnızlığımda ki kalabalıkları dağıtabilir miydim? Yalnızlığımla yalnız kalabilir miydim? Resimlerde aramak yalnızlığı Durduramamak İki fotonun birleşmesiyle başlayan hıçkırığı Arasında saklamak, gizemimde ki gizemliliği Bulunmak için saklanmak belki de Bir gün çıkabilir diye Sobe diyecek biri… İki küçük eldi ceplerimi karıştıran Buldukları ne varsa alıp Sevgi dolu yüreklerini koyan Acıtmamalıydım Kanatmamalıydım Canımda can olanlarımı Beyazdı onlar, özgürlüktü Maviydiler, geleceğimin umudu Sarı kızıl güneşimdiler Sadece onlarla vardım… Peki ya ben? Ben ne olacaktım? Var olmanın ağırlığında hafif yalnızlığım mıydım? Yoksa Var olmanın hafifliğinde ağır yalnızlığım mı? 04.12.2014___________Seher_Yeli Seher Zerrin Aktaş |
Keyifle okudum.
Tek kelime ile muhteşemdi.
Emeğinize, yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun.
Bu güzel eserinizi bizlerle paylaştığınız için size teşekkür ediyor, en kalbi duygularımla sevgi, saygı ve selamlarımı sunuyorum.
Esen kalın…