Bazen bencilim işte.
Sevdiğine söyleyebileceğin
En çok ihtiyaç duyduğun, En güzel sen le başlayan ben le biten O meşhur cümleyi Rafa kaldırmak zorunda kalırsın Bazen yalnızca onu düşünerek uykuya dalarsın Bazen se yalnızca onu düşünüp Bir sağa bir sola dönüp uyuyamazsın Üşüyüp yorganına daha sıkı sarıldığında mı? Daha çok özlersin yoksa Özlediğinde mi üşürsün bilemezsin. Uyuyamadığında da aklında olan odur Gözünü açtığında da Rüyanda gördüğün de odur Göremediğin de, dedim ya bazen işte En çok gece olduğunda sesini özlediğinde Bir adımlık mesafede Bir telefon etmek kadar yakınında Acıtmamak için aramazsın Oysa sesini en son duyduğun an Geçtikten bir saniye sonra bile içinde Özlem dolu bir boşluk belirmiştir. Bir asır içinde taşıyabileceğin onunla dolup taşan, Hayatının merkezinde bir boşluk Daha ne kadar kısa bir süre geçti değil mi? Orada olduğunu bilerek, kendimi Avutmaya başladığımdan beri Ruhumu bedelsiz sana tahsis ettiğimden beri Şimdi yokluğuyla var olmaya çabalıyorum İlk kez acı denilen şeyden zevk duymuyorum İlk kez dağılmaktan, bin parçaya bölünmekten İlk kez memnun değilim, Kısa cümleler kuracak kadar basitleştirdim, Sadeleştirdim kendimi, örneğin, seni seviyorum Seni özlüyorum, seni istiyorum Bunları söylerken ne kadar bencilim, Bazen işte. Sami Arlan.. |