Omuzunda’ki o yüke inad!
İlerliyor boşlukta, o adam
Yürüyor sessiz sessiz
Belli’ki çıkış arıyor
Kafasında debreşti, o anılar.
Şöyle bir etrafına bakınıyor!
kimseciklerin olmadığını sezince
Semaya açıp İki elinini, mevladan
Yağdır allah’ım yagdır
Nidasını haykırıyor, yırtık ses tonuyla
Bu hal, arınmak’tı sundu mevlaya
Dileği, kar tanecikleri yağsın
Kırisrtallerinden fışkıran renk cümbüşünde
Yaşamadığım hayat, bedenimle yaşlansın.
Samimi yakarıştı gördü kabul,
Kar tanecikleri’idi, gökyüzünden yağan
Kümelendi sanki, yokmuş gibi düşecek yer
O adam şanslı, düşen kar tanecikleri
Sarıyor her yanı, oluyor kardan adam
Beden o adam,
Ruhu, yağan kar taneciklerinde aklanan
Gözlerinde eriyor son kıristal taneciği
İki damla yaş olup yuvarlanıyor,
Yanaklarını okşayarak akan, dert yumağı.
Artık cisil cisil yağmur altında yürüyor, o adam
Tertemiz berrak damlalar dövüyor onu
Ayaklarının altında bak, aklanan umutlar.
Çamur oluyor o damlada.
Islanan beden alıyor yükünü sırılsıklam
Yürüyor boşlukta o, yük ne gam
Ruhu kar taneciklerinde aklanan o adam

Mustafa YILMAZ(sertesenyel)
1974 ANKARA