dedemin rüyalarımda bile göremedigime çok üzülüp bir gece sabah ezanı vakti yazdığım şiir

Agustosta doğmuşum sıcakmış hava
Babam baya üzülmüş kız olmadığıma
Sende orada idin inandım buna
Görmesemde zamanla anladım dedem

ALLAH’ım derdi sevdigine verirmiş
Ne çok seviliyormuşsun şaştım ben dedem
Bu çileye isyan etmemekte garipmiş
Adının Salih olmasına yordum ben dedem

Doğduğumda en küçük torunundum ben
Zamanla büyüdüm büyüdüm dedem
Küsmüyüz rüyama bile girmezsin sen
Küssende seni çok özledim dedem.

Ayakların kesikti yürüyemezdin
ALLAH’ın sevgili kulu sen idin
Bu kadar çileyi sen nasıl çektin
Dünyada yüzün hiç gülmedi dedem

Küçükken sen bana sure ögrettin
Uyumadan önce oku bak derdin
Sabırla nasıl sübhaneke dedirttin
Senin hakkın çok bende ah dedem

Karının yanına gitmek isterdin
Atın yerine eşek bağlamam derdin
Yanına çağırınca uçarak gittin
Yaşlar gözümde durmadı dedem

Ayak yaraların acırdı (acıyla)inlerdin gece
Soğuğu sen hiç sevmezdin dedem
Ben seni sıcak tutamazkene
O toprak seni nasıl ısıtır dedem

Kötü kokuyormuşsun öyle demişler
Üzülme onlar cennet kokusunu ne bilsinler
Ah nasıl hasretim o kokuya bilseler
Onlar kendilerinden utanır dedem

Parada pulda gözün yok idi
Evladın hayırsız derdin çok idi
Öldüğünde kefeninden başka nen var idi
Vasiyetin aklımda zaman gelmedi dedem

Ağzından bal damladı dua ile
Ömrün geçti namazla sabır ile
Çektiğin dertler ayak ile evlat ile...
Ömrün ne güzel bitti Kuran ile dedem

Yaşım yirmi beş yaşayacağım kaç ki
Hesaplasak da bölüşsek olmaz mı dedem
Seni özlemek inan o kadar zor ki
Bu hasrete çare bulunmaz mı dedem

Ahirette nur mu kalmamış dedem
Bu dünyada dert mi kalmamış dedem
Sen gittin ya ben kime dede diyem
Rüyama artık ne olur gir dedem

Bir Fatiha okursanız çok mutlu olurum.