Dünyanın HİÇsizligi
Soğuk iliklerime kadar işledi
Üşüyorum yine akşamın yalnizliginda Her gecen saniyeyi düşündükçe Ömrümün caresizligi hatirliyorum Gözlerimin her an biraz daha solduğunu Bilmek degil aslinda beni korkutan Hesabimdan korkuyorum, günahlarımdan Boşuna geçirdiğim her andan Oysa ne kadar kısa bir omur Düşündükçe çoğalıyor içimdeki caresizlik Bilmek daha çok yorar ya insani Unutmak istiyorum her bir gunahimi Ama daha doğmamis bir bebek misali Annesinin karanlık gövdesinde kalmayı ister gibi Dünyaya sariliyorum, karanligini unuturcasina Oysa ahiret apaydinlik müjdelemiş ya insanoğluna Nasıl unutuyor nefsim Süsüyle kalbimi çalan bu dünyanın HİÇsizligini. |