“ ANADOLUDA BİR KÖYDE DOĞDUM ”
“ ANADOLUDA BİR KÖYDE DOĞDUM ”
Anadolu’da bir köyde doğdum Her köy gibi kaderinin peşinde Adının önemi yok Bir birinin benzeri işte, Ben Anadolu çocuğu gibi Yazgısı hep aynı Mehteran bölüğü sanki Bir ileri iki geri, Göç verir yoksul neferleri Umutları hep aynı, kader gibi. Anadolu’da bir köyde doğdum Sabır ekilen tarlalarında Hevesin kıtlığı yaşanır akşamında Değişen nüfus, değişmeyen nadas Umutlarla uzanır kör talihe Sözler atalardan gelir aklına Kendine düşen, Rabbine şükür. Bir heves, bir hırs, kırar zincirini Tarihe atar adet ve törelerini Yadırgar yeniliği, yadırgar kendini Evinden başlar değişime Toprak damları çevirir kiremide Traktörle tarih olur kara saban Sürer bölük pörçük tarlalara Adı değişir ama Kader aynı kader, Anadolu’da bir köyde doğdum Akşamında yıldızlar kayan Ümitsizliğine o yıldızda dilek tutan Anadolu’ya sevdalıyım Sevdalarım saklı çiğdemli tepelerinde Islanırdım yürürken pervasızca aşka Tütün sarardım gizli gizli utanarak Ne sevdiğimi söyledim Nede haykırabildim yalnızlıklara Karanlık sisli akşamlara terk etim Yadsıyarak sevda dolu yüreğimi Bir meşe ağacının dibinde kaldı Anadolu’da bir köyde doğdum Bıraktım mahcup gençliğimi orda Türkülere sardım dertlerimi acıyla Hüzünle boğdum kederlerimi Kaval sesiyle inleterek haykırdım Gökyüzünde çınlasın diye ismini Saymadığım saatlerde senelerce Viran olup karıştın maziye Ören yerine döndü bağrın döküntüyle Ay tutarken yolunu sabaha Ben senden uzaklarda yine yalnız Aydınlık ufuklar doğar mı sende Gurbet kuşlarıyla havalandım Candan ciğerden sana sevdalandım Yandıkça kor közlerle dağlandım Sinsin ateşleriyle andım hayalini Anadolu’da bir köyde doğdum Akşamında yıldızlar kayan Ümitsizliğine o yıldızda dilek tutan Tutmayan dileklerde Keder hep aynı keder ARİF BARAN… (ARİFCE) ŞİRİME SES OLAN ERDAL SARIGÖZ KARDEŞİME TEŞEKKÜRLERİM ÇOKÇA İYİKİ VARSIN KARDEŞİM |