İNSAN
Vaz geçiyorum bu gün,
İnandığım insanların Sahte insanlığından, Nede güzel sözleri yakıştırıyorlar dillerine teker teker utanmadan, Penceremin beyaz güvercini, Uçtu gitti kutuplara, Don olmuş Sevdiklerimizin hoş sandığımız gönülleri, dünya buz tutsa neye yarar, Sırtımda bıçak izleri Bir tablonun yansıması gibi Şekil alıyor gün geçtikçe, Yüreğim darmadağın Gecenin karanlık çemberinde, Hangi yüze güzellikler sıvanmış, Gün geçtikçe çürüyüp Kendini belli ediyor böyle, Dünya tozpembeymiş gibi, Bizler gri küller serpmişiz sanki üstüne, İnsan tek başına ne yapabilir ki Bir ordunun karşısında, Herkes çıkardı postunu bıraktı kenara, Ne büyük şeytan topluluğuyla Karşı karşıyaymışım oysa! Kılıçlar keskin Rüzgârı bile keser, Hepsi bana karşı Zihin oyunlarında kusursuz, Ellerinde şah mat yollarım çıkmaz, Beni sevenlerde vardı zamanında, Şimdi zamanında kaldı Ardından isimleri ağızımda, Varlığı yanımda, Ebedi hamalıyım şikâyetsiz başımda… |