Anladın mı Şimdi YarNe kadar çok sevmiştim ah be gülüm hatırla Kavuşmak şöyle dursun bir tek selam yeterdi Bu aşkı anlatmak güç inan birkaç satırla Ferhat ile Mecnun’dan halim daha beterdi Çaresizlik içinde sılama yürümüştüm Arkamda bırakarak bir çift anlamlı bakış Çileyi yorgan yapıp üstüme bürümüştüm İçimde yer etmişti sevdalar nakış nakış Bir yanda aşkım vardı bir yanda hüzün vardı Her adım atışımda ardıma bakıyordum Gönlümde duman duman tutuşan közün vardı Her gördüğüm ağaca al bezler takıyordum Saatler mola verir günler geçmek bilmezdi Ne mektup ne telefon hepsinden mahrumdum yar Senden ayrı gözlerim neşelenip gülmezdi Hasretin ateşinde eriyen bir mumdum yar Arardım gül yüzünü kırlarda köşe bucak Yanık bir türkü duysam tutuşurdu ciğerim Ne menekşe ne sümbül açmazdı bana kucak Yüce Rabbin katında yok muydu hiç değerim Sen bilmezsin cancazım bizim bozkır kuraktır Bizim ilde âşıklar umutsuz susuz yaşar Ya mezar ya yatırlar varılan son duraktır Sevdalar bozkırlarda akıp gönülden taşar Başı dumanlı olur bizim yaylalarımız Gece zemheri olur gündüz kavurur yakar Petek petek bal verir bizim arılarımız Yârin anlık nazarı kalplere kanca takar Hasret içten kavurur güneş üstten pişirir O yüzden esmercedir belki bizim tenimiz Çaresizlik insanı deryalara düşürür O yüzden hep şişkindir pupalı yelkenimiz Bilmedim mutluluğu bilemezdim elbette Neden mahzun bakardım anladın mı şimdi can Bizim orda umutlar satılırdı sepette Benim gönlüm çamurda yetişen bir çimdi can 18.04.2013 Kütahya |
müstesna kaleminiz daim olsun
tebrikler kardeşim