SEN OLDUN
Çocuğun bebeğine sarılıp yatmasından öteydi
Sarılırken kokunu içime çekip kalakaldığım Bir annenin beşiğe işlediği çiçekten zordu Benim seni kalbime çıkmamak üzere işlediğim Kavgalarımızın en umutsuz anında Ellerin ellerimi tutma telaşında Gözlerin gözlerime sevgiyle bakma çabasında Sevgi cümleleriydi bana her şeyi unutturan Hayal midir gerçek midir diye düşünürken Kara bulutların arasından çıkan güneşim oldun Hiç anlamadan sen benim yürek eşim oldun Sen benim rüyalarımı gerçeğe dönüştüren kadınım oldun… MEHMET ALİ ERDEM SAKARYA |