EY DELİ GÖNÜL
Coştu gönül, coştu gönül,
Coştu coştu, taştı gönül. Önce fındık kabuğunda, Ummanlara taştın, ey deli gönül. Eşref-i mahluk insana, Bir bakışı, bin cihandır düşmana, Bir zincirde ben vurayım üstüne, Havalara uçma, ey deli gönül. Sen sefanı, ben cefamı çekerim, Bir ömür olsa da yine beklerim. Bunca zaman, sana yetmez sözlerim, Rüzgarın durdu mu, ey deli gönül. Bunca zaman gizledim, alınırsın sözüme. Sana olan ahvalimi, diyemedim yüzüne. Yeter artık, sen de gel dön, özüne, Gönülden seveni bul, deli gönül. Nevin KORKMAZ 30/11/2014 |