Ankara garında yaşlı bir anne
Gelip geçene soruyor
Oğlum, Ahmet’im nerde
İyide ana hangi Ahmet seninki
Yırtık basmasının altından çıkararak kolunu
Gösteriyor trenin gidiş yolunu
Aha bu yana gittiydi ya
O tarafa ama
Nereye
Medine ye mi
Kanal a mı
Sarıkamış a mı
Bağdat a mı
Nereye
Ahmet’ini buz mu
Kum mu
Su mu
Hastalık mı öldürmüştü
Aslında
Ahmet’ini görse
Ona da soracaktı oğlunun yerini
O gün orda kimse görmemişti oğlunu
Ahmet de dahil
Oysa Ahmet görmüştü her şeyi
Tanrının peygambere bile anlatamadığı
Cehennem de dahil
Artık bundan gayrısı ana
Ahmet’in girecek sadece rüyalarına
Nurlar içinde
Öldüğü yaşta


Kurtuluş Savaşı’nda oğlunu yitiren onca ananın hatırına,
Hatıram olsun
Ve o eşsiz dostlara
Onlara selam olsun
Deftuni adlı roman denememden kısa bir şiirleştirmedir.
Sedat TOZ