Birazdan kalkacak bu gemi
Birazdan kalkacak bu gemi
onu da alıp götüreceğim ama bir türlü evet evet demiyor anne ne dersin istersen kal kal mı diyeyim bana bir akıl ver anne yeter mi hayalleriniz bana çekilmez olur sizsiz gurbet kalbimin yarısı ona yarısı sana desem gücenir misin hem sen bana hiç gitme kal kal demedin demedin anne oysa gitme diyor senin o kutsal vücut dilin gidiyor anne bak gidiyor oğlun senin kıymetlin sevgilin bak işte sonunda gidiyor oğlun yemin ettim Karun kadar zengin olmadan geri dönmeyeceğim birazdan kalkacak bu gemi zaten bu küçük kasabanın kaderidir erkeklerinin anneler oğullarını ya savaşa ya gönderirler gurbete tamam anne sıkı giyinirim soğuktur oralar sahip çıkarım kendime oralarda kimsem yok ya değil mi anne gurbet ellerde ya bir iş gelirse başıma anne merak etme ya sevdiğim anne ya o gelmek istemiyor benimle artık dönmem kolay kolay sevgilim önce Allah’a sonra sana emanet ekmek parası hem de bir yara ki gönül yarası yakıcı olacak çok yakıcı bu gidişin hatırası anlatacağım torunlarıma tamam annee herkesle arkadaş olmam paramın kıymetini bilirim söz anne söz sana şimdi şimdi söyle bana çıkıp yola düşeceğim kaderimin peşine birazdan kalkacak şu gemiyle gidiyorum benimle gelir mi sevgilim ne dersin bırakıp her şeyi burda desem biliyorum gelse de kalırsa da pişman olacak bak şimdi birazdan çalar kampana fısıldar dalgalar usulca çarpa çarpa kıyıya söyler bu büyük deniz der ki son seferdir bu birazdan kalkacak bu gemi hem sen bana sen gitme kal hiç demedin ki anne 21/Aralık/2012/Cuma/Ankara Yüksel Nimet Apel |