SİSLER ARASINDA SENİstanbul içine kapanık bugün kümelenmiş kara bulutlar ağlayacak sanki esiyor lodos dalgalar dövüyor kayaları hüzünlü bir şarkı mırıldanır gibi balıkçı barınakları da bomboş terketmiş sevgililer her yer sessiz iki yakada hayat durmuş gemiler rötar yapmış martılar çığlık çığlığa bir sis yumağı içinde kız kulesi kaybolmuş arıyorum sahilde ayak izlerini gözlerimde yaşlar perde olmuş kaybolmuş sulietin canlanır anılar gözlerimin önüne gelir seviyorum diye başlayan sözlerine hasretim elimde kaldı solgun bir resmin konuşuyorum bir meczup gibi kendimle kim bilir şimdi hangi yaban eldesin hangi hoyrat eller sarıyor seni unutmak istesende sen de unutamayacaksın beni aklına her geldiğimde hıçkırıklarında boğulacaksın neler yitirdiğini o zaman anlayacaksın bir akşam üstü döneceksin gözlerinde yaşlarla dudakların titreyecek affet beni diyeceksin yine beni en zayıf yerimden vuracaksın hadi gel artık açtım kollarımı hiç kapamadım ki al yüreğimde ki yerini unut geçmişi ölümsüz bir aşkla sevdim seni ... Refik 26 . 11 . 2014 İstanbul |