Acıyı süsledik
acıyı demliklere taşıdık
yitirmedik bir türlü yitirmedik dilimizden onca ahı, vahı umudun tadını unuttuk nerdeyse şimdilerde bir sürgün yeri bize evimiz ve murat almamışların hücresi dünya acıydı her vakit çektiklerimiz acıydı’da, şiirlerle, şarkılarla süsledik. hep bir belkinin hayaliyle uyuduk sonucu hep ’’ne umduk, ne bulduk’’ acısı’da tatlıydı her vakit ama, yanlış limanlara atmıştık demirleri ne çare, akıl almaz acılara ram olduk ferahlamadı bir türlü gönlümüz yıkıktık, yıkıldık acıyı hep en derin yaşadık... Ekrem Tonğ |