AYRILIK
Dudağım gözyaşını kurutup serinlerken,
Başın omzumda iken, kalpler kalbi dinlerken, Böyle kucaklaşmanın her anı bir ömürdü Ne yazık ki bu zaman, andan da kısa sürdü. Ecel rüzgarı esti, bir anda bizi sardı Daha tam koklamadan seni benden kopardı. Kuru bir yaprak gibi sessiz diyara attı, Beni yıllarca böyle hep arkandan ağlattı. Şu koskoca dünyada almadım bir nebze tat Ne kadar acı imiş şu kahrolası hayat. Mesutken bedbaht olmak kaderimizde varmış Bu siyah çizgileri tanrı alnıma yazmış. Abdullah Soylağ 1962/ İstanbul |