vurulmuşluğun haddi hesabı yok
yürekten
yinede istemem nazar değsin
gözlerden
kahra demir attım
gerçekten
anlayan anlar mı acab ömür
geçmeden..

nede olsa bir teselli zaman
denen
umut edersin sabah akşam
öğlen
yarınlar kapıda durur doğan her
güneşlen
aşk bu sevda bu tükenmek bilmez
ölmeden..

gönlümün dağlarına ismini
yazdırdım
yalnızlık kışım yazım ilk ve son
baharlarım
ne eylesin ki mevsimler karaysa
bahtım
derler başa gelen çekilir neydi ki
günahım..

bırak bitsin ömür neyime ki
gerek
sevmeler olmuşsa bin hasret
örmek
yaşam zaten gidiyor geri geri
sekerek
daha ne kaldı ki şuracıkda adını koymuşlar
göçmek..

tutmasın elinden bir kere
kadersizlik
götürür seni son durağı
sensizlik
sormaz ki inen var mı diye bu
sessizlik
buyur eder içeri görmeden
kimlik...

(Berlin,22.11.2014)

Talat Özgen