Leylanın Mecnunu, Şirinin Ferhat’ı
Sevmesi gibi sana olan sevdam.
Gördüğüm günden beri ,
Seni sevdim , daima ben.
Bunu en fırtınalı, en boranlı,
En dalgalı denizlerde bir gemi misali,
Oradan oraya savrulurken,
Çöllerde kalmış bir yolcu misali,
Alev.. alev, yanıp kavrulurken,
İsyan etmedim asla yaradana.
Bu yüzden, bu dünyada en iyi,
Seni sevmeyi bildim ben.

Su gibiydin, hava gibiydin
Gün gibiydin, güneş gibiydin.
Aldığım nefeste, içtiğim suda,
Yüzüme değen güneşte vardın sen.
Vazgeçemedim…yapamadım hiç,
Düşünmedim , düşünemedim bile.
Ne beynim nede yüreğim elverdi,
Bazen ikisi birbirine düşman olsa da,
Tek birleştikleri noktaydın sen.
İkisi de seni çok severdi, benim gibi.
Bu yüzden, bu dünyada en iyi,
Seni sevmeyi bildim ben.

Gökyüzündeki güneş;
Beni bunaltıyor diye,
Güneşe sövdüğüm….
Karanlık gecelerde gökteki ay’ı
Güneş gibi gördüğüm…
Övdüğüm zamanlarım oldu benim.
Elimde naylon güllerim,
Bahçemde yalancı bahar,
Hep oyuncak bülbüllerim vardı benim.
Ne yanlışlarım oldu, ne hatalarım oldu.
Benim bir bilsen, ya da hiç bilme sen…
Tek doğrumdun sen benim.
Bu yüzden, bu dünyada en iyi,
Seni sevmeyi bildim ben.

Senden önce aşk,
Masallarda var olandı benim için.
Sevmek kaf dağında bile zor bulunandı.
Bütün şarkılar, bütün şiirler bir yalandı.
Sonra sen geldin, el verdin, yürek verdin.
Sona erdi bütün kederim ,
Sona erdi bütün derdim.
Bu yüzden, bu dünyada en iyi,
Seni sevmeyi bildim ben.

Uykuya dalmadan, önce yaradana,
Sonra sana ‘’Seni seviyorum’’
Diyorum…Uyuyorum
Sabah güneş yüzüme vuruyor,
Önce yaradana, sonra sana yine,
‘’ Seni seviyorum ‘’ diyorum uyanıyorum
Yüzümde tebessüm, yüreğimde umut.
Yeniden hayata bağlanıyorum.
Bu yüzden, bu dünyada en iyi,
Seni sevmeyi bildim ben.
Seni sevmeyi bildim…

Blueangel/21.11.2014