ÇOBAN ALİakan suyun kenarında yürüyen idi ali ittiler o körpeyi pervasız insanların içinde pervane olmuştu can ali ali koyun otlatırdı ücra köşelerde kurt sardı sürüsüne birden döndü yüzünü köyüne yardım dilenmek için el alemden kovaladılar Ali’yi inanmadılar ona yalancıymış hele bakın bizim ali körpe çocuk ne bilir yalanı talanı haindiniz hepiniz elleri kınalıydı alinin anası yakmıştı ona kınayı sürüsünü kurt boğmuş talan olmuş idi körpe ali günlerden bir gün kapısı çaldı hane-i alinin açandır kapıyı alinin hemşiresi uzun mu uzun güzel mi güzel bir sübyandı garibim geldiler içeri sardılar sarmaladılar tahta bir tabuta koyup elin kolun bağladılar bembeyaz kesilmişti teni dağlar,akarsular seni arar nerelere gittin ey güzel insan çoban ali (Muasi) |