tam 43 sene
anamın yüzüne bakıp ağlayalı tam 43 sene olmuş,
topraklarda yuvarlanmışım, su çiçeği olmuşum, yüreğime toz toprak dolmuş, hıçkırıklar da olmuş, bazen kahreylemiş hayat ki saç baş yolmuşum, ötelenmişim yada öyle bir şey saymışım belki de, yaban kalmışım bir ara sevgiye, baba diyememişim, anama demişim dermanımı, anam dert küpü sanki de, üç sene ayak üstü duramadı, iki bardak su vermişim, derken ayakları kesili sandalye ve masalar küçük geldi, heveslenmişim kursağımdaki masalara oturmaya, nerde, kışları kar kış kıyamette okul yolları tek dert, bitmedi, diz boyu karda yürü, sis olurdu ki, "...la okul nerde", düşe kalka büyüdük demem, eksik kalmadı üstüm başım, demiştim ya böyle içimi yaka yaka "baba" diyemedim, adını bilmediğim cebellerden daha büyük, benim babam, ruhumun kıymetlisi, gölgesi dünyaya bedel ki, o biçim bünyamin diler 1001200214 |
tebrikler..