Dokunma
Öfkem var benim herkesden sakladığım.
Bir ben var içimde kimseyle konuşturmadığım. Yalnız kaldığımda ben konuşurum bazen. Öfkemin verdiği o sinirle yalnızlığıma bağırırım. Dokunma bana yalnızlığım alışkanlıktır. Dokunma bana öfkem yalnızlığımadır. Yüzüme bir mutluluk maskesi takar öyle gezerim ben. Ondandır benim sessizliğim, her gün bir maske değiştiririm. Acıyla harmanlanmış duygularım. Olmayan aşkıma anlatırım. Bunun için kızarım İçimdeki hırçın çocuğu gizleyebilmek için. Kendime sahte bir aşk yaratırım. Ben kendimi bu yalanla kandırırım. Sevme beni maskemi çıkarırım, çıkarırsam ağlarım. Çünkü boyumdan büyüktür yalanım. Berati kurnaz |
Aldırma !