Senden uzaklarda hep yaralıydım
Hep yaslı.
Ne zaman soluk alsam aklım sendeydi
Ellerim boşlukları avuçladı
Sıcaklığını aradım
Hüzünler yüreğimin yakasını bırakmadı
Hasretini bağrıma bastım bastım ağladım..

Bıçak yarası vardı gülüşlerimde
Yandı gözlerim ufuklara daldıkça
Bu şehir bu kadar mı yalnız kalırdı
Bu kadar mı boynu bükük olurdu sen olsaydın..

Gözbebeklerime haykırdı kimsesizliğimi
Güneşin fersiz ışıkları..
Yağmurlar ıslattı gölgensiz sokakları
Ne şehir bu kadar virandı
Ne ben bu kadar çaresiz..

Dağıldı birer birer sevinçlerim
Hıçkırıklara boğulduğum gecelerde
Bir acı yel kaldı boğazımda
Sorma bana sensizliği,sorma!!

Yaşamak buysa eğer,tutanın elinde kalsın
Kefenledim ömrümün sensiz geçen her anını
Yokluğun ödünç aldığım ölümmüş
Anladım !!
Bu ömür ancak seninle tükenir
Başka ihtimal yok .!!


Mehmet Zafer