Ah! bir küçücük prensesim vardı adı Marziye
O benim manevi kızım,eşsiz bir inci biteviye
Asalet okunur küçük gözlerinde kadersizimin
Küçücük yaşına rağmen yüreği kocaman kimsesizimin

Henüz çocuk yaşında, sokaklarda dilenmeye çalışırsın
Küçücük yüreğinle bir çorba isterken ne de utanırsın
Ah Marziye,baban sakat sana ve kardeşine nasıl baksın
Seni sokaklarda dilendiren,süründüren kader utansın

Bir gün,keşke sen benim kızım olsaydın demiştim
Gözlerinden sıcacık yaşlar süzülürken ne de içli bakmıştın
Yüzümden yukarı bakıp, geçmişe dalıp dalıp gitmiştin
Küçücük,masum ürkek yüreğinle belli ki sevgiye susamıştın

Ah küçük meleğim annen yok seni kimler sarsın
Ayaz gecelerde üzerini hangi müşfik eller örtsün
Gece karası gözlerine bakıp kim yüzünü öpsün
Okula gönderirken kim arkandan sevgiyle baksın

Ah Marziyem henüz körpecik bir meleksin sen
Soğuk kış günlerinde sen üşürken nasıl titrerim bir bilsen
Anneciğin yok yavucuğum, sana kim masallar söylesin
O gül yanağına,kimler iyi geceler öpücüğü kondursun

O fakir halinle bile asalet okunuyor tatlı yüzünden
Rabbim seni esirgesin Marziyem kem gözlerden
Gel Marziye! evimiz ışığın güzel gülüşünle dolsun
Kızım ablan, kardeşin; eşim seninde annen olsun

Bir gün kaybolup gittin,bilmem şimdi nasıl nerelerdesin
Sana acımayan kader,bilmem nasıl kendini affettirsin
O içimi ısıtan tatlı gülüşünle kimbilir ne hallerdesin
Seni çok özledim küçük meleğim,çağırsam gelirmisin.

Nihat Gülle
Şair ve yazar